غریب مدینه
تا «علـــــــــــــــــی »گــفتیم ، زبـان آتـش گـرفت
پـیش چــــــشم آسمـــــــــــــــــــان آتـش گـرفت
بغض چندین ســــــــــــــاله ی مــــــــا بـاز شد
یـا «علــــــــــــــــــی »گفتیم و عشق آغـاز شد
یـا «علـــــــــــــــــی » گفتیم و گلــــها وا شدند
عشق آمـــد قطره هـــــــــــــــــــا ـــــــا شدند
یـــا «علــــــــــــــــــی» گفتیم و دــا موج زد
لاله ای خـــــــــــــندید و صـــــــحرا موج زد
یا «علــــــــــــــــی گفتیم و طوفـــــانی شدیم
مست از آن دستی کــــــــــــه مــی دانی شدیم
یـا «علــــــــــــــی» گفتیم ومــا را غـــم گرفت
هفت شـــــــــــهر عشـــــــق را مــــــاتم گرفت
یا «علـــــــــــــــی »گفتیم وگــــــــــل فریاد کرد
چشمم از شـــــــــــــــــــام غریبــان یـــــــاد کرد
یـا «علـــــــــــــــی» گفتیم وطـوفان جــان گرفت
کـوفه در تــــــــزویر خـــــــود پــــایــــان گرفت
کــــــوفه یعنی دستهـــــــــــــــــا ی نــــــــــــاتنی
کـــــــوفه یعنی مـــــــــــــــــردهــــــــــای منحنی
کـــــــوفه یعنی این طــــــــرفها مــــــــــرد نیست
یا اگــــــــــــــرهـــم هست صـــــــاحب درد نیست
عـده ای «رنــــــــــــــدان بـــــــــــــــازاری»شدند
عــــده ای رســـــــــــــــوایی جـــــــــــــاری شدند
کــــــوفه شـــــــهری خفته و بــــــــــــــی درد بود
کـــــوفه از ازل نــــــــــــــــــــــامـــــــــــــــردبود
یـــا «علــــــــــــی »کوفه ســــــزاوار تــو نیست
کــــوفه و کــــــــــــــــــوفی طرفــــدار تــو نیست
کوفیــــــــان شب بـــــــــــــــاور و شب پیشه اند
کـــــــج دل و کـــــــج فهم و کــــــــــج اندیشه اند
کوفیــــــان بــا شعلــــــــه و شنبم بــــــــــــــدند
ذوالفقــــــــــــــــــــارت را شبی آتش زدـــــــــند
آن همـــــــه دستی که در شب طـــــــــــی شدند
ابن ملجم های پـــــــــــــــی در پـــــــــــی شدند
بعد تـــــــــــــــــو دست اسیـــــــــران قطع شد
نــــــان و خرمــــــای فقـــــــــــــــیران قطع شد
بعد تـــــــو فریـــــــــــــــاد مـــــــــردان پیر شد
ذوالفقـــــــــــــــار مــــومنت تــــــــــــــکفیر شد
نان خرمــــــــــــــای پس از تــــــــو دیدنیست
عـــــــاشقی های پس از تـــــــــــــو دیدنیست
از دو رویــــــــــــــــــــی های اشباح الرجال
باز هم مولای مولایــــــــــــــــــــــــــان بنال
یک جمــــاعت تــا خدا خـــــــــــون می دهد
یک جمـــــاعت بــوی طاعـــــــــون می دهد
چون خـــــــــدای خــــــویش را گم کرده اید
تکیه بر بــــــــــــــــــازوی مـــــردم کرده اید
خسته شد پـــــــــــــــای پس از تو یا «علی»
وای بـــــــر «ما» ی پس از تو یــــا «علی»
من تـــــــــــرا با مــــــــــــــاه می دیدم شبی
در کــــــــنار چــــــــــــــــــــاه می دیدم شبی
من ترا دیــــــــــــــــدم کـــه از خوف حضور
می گذارم گــــــــونه بر هرم تـــــــــــــــنور
تــــــــن غـــــــــــــــــــــــلام آن دل آزاده ات
جــــــــــــــان بــــــــه قـــــــربان گل سجاده ات
از سکـــــــــــــــوت و گریه سر شارم «علی»
تـــــــــا همیشه دوســــــــــــتت دارم «علی »
| Design By : RoozGozar.com |
بر درد دل خلق طیب است حسن هر چند زدرد، غم نصیب است حسن مهدی به کنار قبر او می گرید تا خلق نگوید غریب است حسن
